|
Post by draco on Apr 18, 2009 17:57:50 GMT -5
Draco gik med hastige tunge skridt ned ad stien tilbage mod byen, det var efterhånden ved at være blevet godt mørkt og han havde travlt med at komme tilbage til byen inden han rendte ind i en situation han ikke ville bryde sig om. Det var ikke det at han var bange, faktisk følte han ikke rigtigt så meget, i hvert fald ikke i den dur. Det var mere sådan overordnet fornuft. Han fortrød virkelig at han var gået ud af byen den dag overhovedet. Alt han ville var at komme op og se slottet og se om der ikke skete noget interessant deroppe, men sådan skulle det ikke helt gå, han var blevet stoppet ved porten, de pokkers vagter havde ikke villet lukke ham ind og for at gøre det hele endnu værre havde de truet med at smide ham i fangehullet, hvad bildte de sig ind? At true ham? Sådan kunne de da ikke behandle ham, han burde have hakket dem i småstykker, men den mulighed havde desværre ikke vist sig. Og nu var han i rigtigt dårligt humør. Da han endelig var blevet tvunget til at forlade byporten, var det blevet ret sent. ”som tiden dog flyver når man er oppe og skændes” tænkte han sarkastisk. Nu var han næsten nået halvvejs ned af stien mod byen, desværre var næsten blevet mørkt nu. Det var dog ikke noget større problem, stien var nem nok at følge og det virkede stille og roligt. Derfor fik han i sine egne tanker og spekulerede på hvordan han kunne få hævn og de to vagter og komme ind på paladset, måske skulle han forsøge at få sig et job derinde? Mon de kunne bruge en som ham til et eller andet der skal en lidt speciel mand til at klare?
|
|
|
Post by Faith on Apr 18, 2009 18:09:21 GMT -5
Faith så op fra hendes bytte, som lå på siden af stien, da hun hørte fodtrin der kom nærmere. Hun bandede lavmælt inden hun bevægede sig hurtigt tilbage på stien. Hun blev dog stående imens hun slog hætten på hendes kappe op og betragtede den døde ko på marken. Hun havde ikke engang begyndt hendes længe ventet måltid, Hvem kom dog også gående på denne tid? Hun bed sig svagt i læben imens hun så hen imod retning, hvor fodtrinene kom fra og ventede egentlig bare på personen skulle dukke op. skyggen fra hætten dækkede hendes ansigt, dog skinnede hendes grønne øjne tydeligt. Måske kunne personen erstatte hendes nu kolde måltid, menneske blod smagte trods alt bedre end dyrs. Dog kom det dog an på personen. Selvom hendes sanser var bedre og hendes styrke større end et normalt menneskes, vidste man aldrig hvem det var.
|
|
|
Post by draco on Apr 18, 2009 18:23:39 GMT -5
Draco der gik med hurtige skridt overså næsten det væsen der iagttog ham, men også kun næsten. Mens han gik så han tilfældigvis at et par grønne øjne stirrede på ham, det var svært at bedømme afstanden, men de var ikke alt for tæt på stien, dog var de heller ikke specielt langt væk. Først overvejede han vare at gå videre, men så gik det op for ham at han nu havde en chance for at slippe af med sine aggressioner. Derfor gik han langsomt hen imod væsnet. ”nu skulle det skrammes lidt det lille dyr” tænkte Draco for det måtte jo være et dyr, for hvad skulle det ellers være? Lige før han nåede at træde væk fra stien om han i tanke om hvor farligt der kunne være derude på denne tid, især hvis man gik være fra stien. Så han bøjede sig i stedet ned og samlede to mellemstore sten op og smilede hånligt da han kastede de to sten lige efter hinanden hen imod væsnet og håbede inderligt at dyret ikke ville flytte sig.
|
|
|
Post by Faith on Apr 18, 2009 18:32:12 GMT -5
Faith smilte et skævt smil da de to sten kom flyvene imod hende, hvorefter hun undveg dem elegant og uden nogen store problemer. hun Bevægede sig hurtigt tilbage på stien imens hun fortsat betragtede den ukendte person, som nu var tættere på hende. hun smilte stadig det skæve smil og forsøgte at se uskyldig ud, imens hun nu gik hen imod personen og stoppede først, da hun kunne se ham tydeligere. Han var et muligt offer lige nu, styrke havde han måske, men hun var hurtig og kunne sikkert komme helt tæt på ham først.
|
|
|
Post by draco on Apr 18, 2009 18:42:30 GMT -5
Da væsnet undveg hans kast uden problemer og på en måde det virkede særdeles menneskelige, gik det med det samme op for ham at det ikke var noget dyr han var oppe imod og han havde begået en klar og åbenlys fejl da han havde kastet stenende. Hans mave trak sig først sammen i et snert af frygt, men han genvandt hurtigt kontrollen og sagde højt og med en overlagen stemme. ”hvem du end er, så kom frit frem” han forventede ikke at væsnet, som nok nærmere var en vampyr, nej ikke vampyr, men en halvblodsvampyr måske? Draco vidste godt det her var en farlig situation, så han stak hånden unde under kutten og tog et fast tag om sværdet, dog uden at det kunne ses på anden måde at halvdelen af hans underarm var forsvundet ind i det mørke stof. (undskyld, men den der box er forsvundet fra mig, så kan detsvære ikke skrive når jeg er ferdig )
|
|
|
Post by Faith on Apr 18, 2009 18:47:10 GMT -5
Smilet blev større på Faiths læber og hun gik igen tættere på ham, ''Burde det ikke være dem, som kom frem? De kastede jo uden grund sten efter mig?'' spurgte hun uskyldigt og betragtede ham hurtigt, han kunne måske give problemer alligevel og en udfordring blev det sikkert. Bare han ikke havde våben, for det var hun ihvertfald ikke forberedt på overhovedet. Smilet forsvandt stille og hun bed sig i læben imens hun lagde hovedet en smule på skrå, så hun så mere uskyldig ud, eftersom det lignede, at han havde fået mistanke.
( Samme her, så bare rolig d: )
|
|
|
Post by draco on Apr 18, 2009 18:57:59 GMT -5
”hæhæ” tænkte Draco da han hørte den uskyldige pigestemme, det var helt klart en vampyr det her og som alle andre vampyrer troede de at de altid uden problemer kunne lokke en til sig. Han besluttede sig alligevel for at spille med, det ville trods alt være nemmere at overrumple den stærkere og hurtigere vampyr hvis den troede den havde overtaget ”jamen dog, det må du da undskylde, du sad jo bare dernede i græsset og gemmer dig så kunne jeg da ikke undgå at tage fejl” sagde kan lokkende, dog kunne han ikke sige hvor vellykket hans forsøg var ”hvorfor kommer du ikke herhen, så skal jeg nok gøre det hele godt igen?” fortsatte han. Nu var han sikker på at han ville få overtaget, han var ikke længere det mindste bange, men snarere opstemt over den spændende situation.
(kan vi ikke lave en regel om at skrive det når man logger?)
|
|
|
Post by Faith on Apr 19, 2009 3:25:08 GMT -5
Faith holdte et grin tilbage, pga. det sidste han sagde. Hun smilte i stedet for og kørte hurtigt tungen hen over sine tænder. Det kunne sikkert blive sjovt, men hans forsøg på at lyde lokkende, afslørede, at han sikkert vidste hvad der skete. Det gjorde det hele sværere. ''Ikke for at tvivle på dem, men hvordan vil de gøre det godt igen?'' spurgte hun sødt imens hun smilte og blev stående. Hvor dum troede han, hun var? Selvfølgelig ville hu ikke opsøge ham mere, end hun havde gjort.
(Sorry, min internet røg)
|
|
|
Post by draco on Apr 19, 2009 6:53:40 GMT -5
Draco blev slemt skuffet da han hørte pigens svar, hvorfor skulle hun nu også komme her og irritere ham? Syntes hun ikke han var sur nok i forvejen? ”øv” sagde han hidsigt og lidt lavt og det var mest henvendt til sig selv. ”Nu gad han godt nok ikke det her mere” tænkte han hvorefter han drejede om på hælende og marcherede hurtigt tilbage mod byen mens han surmulede, ”hvad bildte den vampyr sig ind?” tænkte han surt ”vampyrer sidder da ikke bare og gemmer sig nede i græsset? Hun er da en underlig vampyr? Eller måske… måske var det slet ingen vampyr alligevel? Måske var det bare en dowvos eller noget i den dur?” i alt fald var de tikke noget han gad undersøge nu, nu ville han bare hjem og sove og så ellers se hvad der skete i morgen. Denne pige skulle bestemt ikke tro hun var noget bestemt som hun sad og gemte sig der i græsset. Nu når han tænkte efter, så var han egentligt ret sikker på det ikke var en vampyr alligevel, for så ville den vel være sprunget på ham for længe siden? Men hvorfor skulle den så have forsøgt at logge sig hen til ham? Alle disse spørgsmål hjalp bestemt ikke på Dracos humør, tværtimod, han havde når noget ikke stod helt krystalklart for ham.
(ok du er tilgivet)
|
|
|
Post by Faith on Apr 19, 2009 7:45:36 GMT -5
(Yes xD)
Faith smilte svagt og bevægede sig lydløst efter ham, det var lettere at angribe bagfra og så havde hun også overraskelses momentet på hendes side. Han var sikkert irriteret nu, hans plan havde åbenbart ikke virket, ellers ville han ikke bare ha vendt rundt og gået sin vej. Hun betragtede ham imens hun bevægede sig lydløst efter ham, hvornår skulle hun angribe og hvordan? hun smilte mere imens hun lagde planer. Hans blod smagte sikkert godt og stærkt, ligesom hun kunne lide det.
|
|
|
Post by draco on Apr 19, 2009 7:56:54 GMT -5
Efter omtrent 10 minutter begyndte Draco og kede sig og vreden var begyndt at aftage, desuden virkede det ikke som om væsnet fulgte efter ham, så havde det nok bare været en dowvos tænkte han. Godt nok brød Draco sig ikke om at kede sig, så han satte farten lidt ned, men gik stadigvæk ret hurtigt. Så trak han en 30 centimeter lang daggert frem fra kutten som han altid bar rundt på. Så gik han ellers bare videre mens han lavede tricks med kniven. Han kørte den rundt mellem fingrende og kastede lidt rundt med den og hvad han ellers kunne finde på. Nu var han mens han var helt optaget af at gå og lege med kniven og var overbevist om at han ikke var forfulgt af en vampyr længere, så følte han sig helt sikker og med hjælp fra den kølige natteluft, begyndte hans gamle rolige jeg at komme tilbage til ham, så han var så småt ved at blive i godt humør igen, men langt fra nok til at han ville så meget som at overveje at smile.
|
|
|
Post by Faith on Apr 19, 2009 8:11:27 GMT -5
Faith smilte mere, det hele var perfekt, nu havde han travlt med noget andet, så hun skulle bare vente på, at kniven var i luften også kunne hun angribe ham uden nogen problemer. da han igen havde kastet med kniven, tog hun chancen og kastede sig selv fremad. hun den ene arm rundt om hans hals og greb rundt om hans ene hånled med den anden imens hun pressede ham ned på jorden. hun snerrede faretruende imens hun blottede tænder i et tilfreds smil, selvom han ikke kunne se det når han lå på maven. ''Nu kom jeg ikke for sent, vel?'' hviskede hun lokkende i hans øre og holdt godt fast rundt om hans hals. Han skulle ikke slippe væk.
|
|
|
Post by draco on Apr 19, 2009 8:29:17 GMT -5
Lige efter at have kastet kniven hørte Draco noget springe på ham. Han vidste han ikke kunne nå at gøre noget ”åh nej” var alt hvad han tænkte før vampyren fik væltet ham, hun havde nu et fast greb omkring hans hals og han venstre hånd blev holdt fast på ryggen, ikke just nogen behagelig stilling. Nu stod Draco med valget mellem slemt eller værre og han havde bestemt ikke lyst til at blive vampyr frokost . så han ignorerede smerten og sagde, i et toneleje der kun var svagt anstrengt, på grund af det faste greb om hans hals. ”jo jeg tror faktisk det er for sent til at lege nu, så du må hellere gå’” han lagde ekstra tryk på det sidste ord og samtidig med han sagde det, tog han på trods med sin højre hånd, og på trods af det smertede endnu mere i hans venstre arm, hurtigt et fast tag i vampyrens hår og vred hånden om væk fra ham samtidig med han trak i det af alle kræfter, imens han gjorder dette spændte han alle muskler i sit forsøg på at vælte vampyren af.
|
|
|
Post by Faith on Apr 19, 2009 8:38:40 GMT -5
Faith Snerrede stille af det han sagde og skreg svagt da han hev i hendes hår. Hun svarede igen ved at hive hans venstre hånd længere op på ryggen af ham, så det ville gøre mere ondt. ''slip mit hår eller jeg dræber dig helt i stedet for, at lade dig leve!'' hvæsede hun vredt og lavede endnu en lille lyd af smerte. Hun flyttede hendes ben, så hun havde dem på hver side af hans hofter og pressede til, så hun blev siddende på ham. hvis han opførte sig pænt, ville hun lade ham leve, men hvis han blev ved med at irritere og gøre det sværere, ville hun nok dræbe ham af vrede.
|
|
|
Post by draco on Apr 19, 2009 8:54:34 GMT -5
Draco frydede sig kort da vampyren skreg, men desværre gik det ikke helt som han havde håbet, for på trods af hans forsøg på at vælte den af havde det alligevel lykkes for vampyren at blive siddende og han stønnede svagt da hun pressede hans arm længere op. Dog mente han endnu ikke det var tid til at give op endnu. Han løsnede grebet om vampyrens hår, kørte han hurtigt hånden ned gennem pigens hår, og tog at fast tag om hendes nakke mens pressede tommelfingeren ind i det bløde område mellem luftrøret og nakkemusklen, han vidste at det ville gøre utrolig ondt og klart kompensere for den bidende smerte i hans egen arm, hvis hun pressede meget mere på ville armen brække. ”ok giv slip på mig så finder vi ud af noget uden denne unødige form for vold” prøvede han for han vidste godt at som det så ud nu så, så det ikke ret godt ud for ham.
|
|