|
Post by sigrid on Apr 7, 2009 13:47:11 GMT -5
Sigrid så lidt på pilene, det flotte pile som hun havde siddet og lavet sammen med sine fætre, og brødre.. Hun tog forsigtigt koggeret da han kom tilbage med det, og så på det der ar blevet lagt i det. Hun forstod ikke hvorfor han havde puttet alle de ting i det, skulle det forestille en form for gave elelr sådan noget? Hun så lidt undt, hun ville gerne snart hjem igen.. Hun var ved at være både træt og sulten..
|
|
|
Post by hvidklo on Apr 7, 2009 13:49:56 GMT -5
hvidklo satte sig ned, lige på halen, eller halebenet. han satte sig foran hende, og så bare på hende, uden rigtigt at vide hvad han skulle tage sig til....han håbede et eller andet sted hun kunne lide hans gave, hun var en pæn kat.....
|
|
|
Post by sigrid on Apr 7, 2009 13:56:21 GMT -5
Sigrid smilte forsigtigt til ham, hun var ikke ligefrem glad for gaven, men hun ville ikke fornærme ham ved at smide den væk eller sådan noget. Hun pegede forsigtigt på sig selv. "Sigrid" sagde hun. Hun håbede lidt han kunne sige sit eget navn, men forventede det faktisk ikke..
|
|
|
Post by hvidklo on Apr 7, 2009 14:01:04 GMT -5
han pegede på hende, "sig....id" gentog han langsomt. hans krumme pegefinger var rettet imod hendes hjerte, han vidste ikke helt hvad han skulle svare, han var altid bare blevet kaldt, varulven eller monsteret. så han tøvede let, og kløede i høret, da dette skete. faldt lidt af høret tilbage og afslørede to natblå øjne, to dybe natblå, næsten sorte, øjne. han gennemsøgte sin hukommelse, det var lang tid siden, nogen havde kaldt ham noget. men han følte at monster, og varulv, var skænds ord, og derfor kunne han ikke kalde sig disse, sigid (med vilje staffet forkert) var åbenbart denne kats navn, nå ja......men hvad var han?
|
|
|
Post by sigrid on Apr 7, 2009 14:12:24 GMT -5
Sigrid rystede på hovedet og pegede igen på sig selv. "Sigrid" sagde hun. Hun så forundret ind i hans øjne, da disse kom til syne. Hun spærrede forskrækket øjnene op, hun havde hørt om en mand med sådanne øjne, men det kunne da ikke være ham! Den mand hun havde hørt om.. skulle være hendes trolovede? Hun lukkede øjnene, det kunne bare ikke passe.
|
|
|
Post by hvidklo on Apr 7, 2009 14:15:56 GMT -5
han så på hende, "sigRRRRRRRRRRRRRRRid" sagde han, og snerrede voldsomt på R'et, han så på hende. "empruuu?" gryntede han af hende, i et næsten bekymret tonefald. han kløede sig bag øret, og håret blev der. han blev ved og ved, et nydende smil gled over hans læber. og en svag nydende brummen kom fra ham, hans lange negle skrabbede stedet, og han mund gled op, i nogle nydende suk, hans blå øjne gled halvt i, men langsomt, standsede ham. og rystede sig...
|
|
|
Post by sigrid on Apr 7, 2009 14:46:04 GMT -5
Sigrid nikkede kort da han havde sagt hendes navn rigtigt. Hvordan skulle hun sige at han sikkett var hendes trolovede? Han ville sikkert ikke engang kunne forstå hende.. Hun sukkede, nu var alle hendes planer gået i vasken, hun havde ikke tænkt sig at få en mand før om lang tid!
|
|
|
Post by hvidklo on Apr 8, 2009 0:57:51 GMT -5
hvidklo så undrende på hende, og kom med et svagt piv. noget gik hende på, men hvad var det mon? han forstod det ivhertfald ikke. men han så på hende, og langsomt faldt det fedtede hår ned foran hans ansigt igen. langsomt, mærkede han en knugende fornæmmelse i maven, sult. han rejste sig på alle fire, og begyndte at vandre gennem skoven, langsomt skridt, for skridt satte han kursen mod kirken, her ville være friske lig, og det var et nemt måltid. tanken om at æde hende havde en ikke strejfet ulven, men hvorfor skulle han også det? ulve åd ikke ulve, katte åd ikke katte......så det ville være direkte forkert at æde hende, og ikke nok med det. så kunne han ikke blive hængende alt for længe.
|
|
|
Post by sigrid on Apr 8, 2009 11:07:13 GMT -5
Sigrid så lidt efter ham, hvordan ville det ikke komme til at gå? Måske kunne hun slippe for at fortælle ham det! Hendes familie ville sikkert forstå hvis de fandt ud af hvordan han var.. de kunne da umuligt acceptere det! Hun ejste sig op, og børstede kort jord, blade og sådan noget af sit tøj, og så efter ham.
|
|
|
Post by hvidklo on Apr 8, 2009 11:11:52 GMT -5
ulve manden, satte langsomt i et hurtigere løb, hurtigere og hurtigere, i et hæsblæssende tempo.....han var færdig i skoven, han satte i løb imod kirkegården.
//out//
|
|
|
Post by sigrid on Apr 10, 2009 15:26:58 GMT -5
Sigrid så efter ham, forhåbentligt kom hun ikke til at møde ham igen. Hun sukkede, og gik så selv.
//out
|
|
|
Post by sigrid on Apr 11, 2009 9:26:11 GMT -5
Sigrid var gået ud i den sorte skov, og havde så tilfældigvis fundet en sø, som hun nu svømmede rundt i. Hendes sædvanlige tøj lå oppe på breden, sammen med et langt sværd. Hun var gået der ud for at træne, og hun havde så sandelig også fået trænet! Det var derfor hun havde taget en dukkert. Hun smilte, og dykkede kort ned under vandet.
|
|
|
Post by Darkien on Apr 11, 2009 9:29:40 GMT -5
Darkein hadde igen bevæet sig ud i skoven, han hade mødt mange intressante personer her ude, han gik i sit normale hurtige tempo, hans stok nået dårligt nok at røer jorden, han stoppede da han fik øje på noget der lå hved en lille, darkien rynkede brynene " hvad laver et sværd og noget tøj her? det er da tåbeligt, medmindre... nej det kan ikke passe " og kikkede hurtigt rundt om sig
|
|
|
Post by hvidklo on Apr 11, 2009 9:33:10 GMT -5
hvidklo havde vandret rundt i skovene, uden noget egentligt formål, han havde bare nydt den dejlige natteluft, her var stille, ikke sådan pinligt stille bare rart. han havde intet formål med at være her, blot at han nød nattens stilhed. og det var også grund nok for ham, i den ene hånd slæbte han en uheldig kanin, og den anden brugte han til at gå med, så han gik på 3 ben. et højst besynderligt syn. han nærmede sig søen, og et tilfreds smil gled over hans læber, søen var pragtfuld. han lagde sig på en sten, lukkede øjnene. og slappede af...
|
|
|
Post by sigrid on Apr 11, 2009 9:51:28 GMT -5
Sigrid dukkede op til overfladen igen, og gned sine øjne lidt. Hun så kort ind mod sine ting, og kom så med et forskrækket skrig da hun så nogen stå derinde. Det var mørkt, så hun kunne ikke helt se hvem der stod derinde? Hun ærgede sig lidt over at hendes tøj, og hendes våben lå inde på breden.. hun kunne jo ikke få fat i dem når de lå der!
|
|