|
Post by ghoul on May 24, 2009 13:05:40 GMT -5
dybt inde i den mørke skov, i udkanten i et område med bakker, var der en mindre sø. træerne var tætte, selv på søens ene bred, imens der var en mindre lysning på den anden side. lysningen gav et lille lufthul i den ellers utrolig tætte skov, hvor luften var tæt. Søen havde en mindre essens af at være påvirket af skovens mørke aura, men opretholdte dog det glitrende liv med fisk og planter. søen gav til til naturen omkring, og denne del virkede en smule mere frodig end de andre dele af skoven. der havde alrdig været nogle grupper af individer her førhen, og Khaine brugte det som et fristed. han havde brug for noget "fritid" eftersom Lord Lanzeiox var død. han manglede retning i livet, siden at tjene ham var det eneste han havde levet for i mange hundrede år. men på en måde var han også lettet over måske at kunne passe sig selv i stedet for at omgås de andre mørkeriddere med deres store egoer. Khaine var gået dertil helt fra udkanten af landsbyen. det var en rigtig lang tur, men han havde brug for det. han genkendte de små bakker og fandt frem til søen. han var beskidt efter at have trasket igennem den tætte skov. Og selvom ikke mange regnede med det, foretrak han at holde sig selv ren. han gik hen til søen. og satte sig på knæ ved breden. han samlede sine hænder i en skål og føre vand op til hovedet og håret, samt han arme for at vaske dem.
|
|
|
Post by Ivy on May 24, 2009 13:28:13 GMT -5
Ivy, der havde været nede på bunden af søen og passede sine små kusiner og fætre, følte nu en trang til at være alene. Med heftige svømmetag steg hun op til overfladen, og brød op. Månelyset skinnede på en lille del af søen og ved en lysning, og det var sådan set det eneste sted. Rundt omkring var der dækket af tykke trækroner, så træerne var i en evig kamp om at nå højt op for at få deres bid af solskinnet. Det var ikke lykkedes mange steder, og visnede træer var knækket og trampede ned af vilde dyr og andre væsner. Ivys fugtige hud glinsede, og den korte irritation hun havde følt ved pludselig at skulle passe de små, var forsvundet som dug for solen. Derimod overfaldt glæden hende, glæden ved at være en del af den smukke natur. Hun lod sin nøgne krop svæve i overfladen, og plaskede en smule med hænderne. Det var dog lyd nok til at overdøve de andre lyde der var tilstede.
|
|
|
Post by ghoul on May 24, 2009 13:36:08 GMT -5
Khaine havde netop vasket sin overkrop og sad nu blot på knæ og drak lidt af vandet. han rettede sig op og tog en dyb indånding. pludselig lød der en masse plasken og han så en skikkelse iblandt det plaskende vand ude i på søen. han rejste sig op og sukkede en smule. så meget for at få noget ro. Malekith var trods alt én der godt kunne lide rolige steder, så natur som denne var noget han egentlig godt kunne lide. han valgte blot at ignorere det og vidste at det nok var en Nymph, selvom vedkomne så en smule genkendelig ud, og dog stadig en smule tryllebindende på afstand. han vendte sig om, gik hen til et træ, og satte sig op ad det. han trak sine ben under sig i en skrædderstilling og kiggede op imod solen inden han lukkede øjnene. han mediterede rimelig tit, og prøvede netop nu at ignorere lydene omkring ham. han slappede helt af og tog dybe indåndinger imens hele hans liv farede rundt i hans hoved som ét kæmpe panorama. han rejste sig op, og nød dette, men kunne jo ikke få fred for alt det vandplasken. han spredte hurtigt sine vinger, og fløj afsted.
//Out
|
|