|
Post by Reh on Apr 27, 2009 12:09:37 GMT -5
Det var tydeligt at se at noget var sket siden hun var faldet over i sin anden personlighed. De træer, der omgavb hende, var enten brutalt flået i stykker eller fuld af store ridser og dræbende mærker, hvis modtageren havde været af kød og blod. Reh lå udmattet i midten af den lysning hun havde skabt sig. Blade lå overalt. Alt var stille, og hendes vinger var hårdt forslåede. Hun mærkede efter og sukkede. Den ene var brækket. Hun prøvede at rejse sig, halvt forgæves, for da hun endelig kom op, var det kun for at falde igen. Fandens. Hun foldede den helt ud, sin vinge, hvor meget smerte det end gjorde, og så med rædsel på sin vinge, der var fuldstændig forvredet. Mange af fjerene var forsvundet. Hvad havde hendes anden personlighed dog avet?. Hun sukkede, og satte sig op igen, hvilket lykkedes bedre denne gang. Hun måtte komme til kræfterne igen inden hun sådan uden videre kunne komme videre.
|
|
|
Post by ayla on Apr 27, 2009 12:21:19 GMT -5
ayla kommer rolige gåene lyd løst i gemmen skove, hun kigget på træerne og smilet og alle de flotte grønne blade. Ayla så sig om kring der var ingen lige tæt på hende, men hun kunne lugte en persons blod men hun kunne ikke finde ud af hvilken race det var, men hun viste at det var en hun ikke havde mødt endnu, hun sprang op i et træ og sprang roligt af sted som en kat, så lyd løs hun nu kunne, men bladet og grene som hun landet på lamert lidt. ayla stoppet op i et træ hun kigget ned på jorden og så på alle de visene blade som lå der nede, derefter kigget hun frem for at hun kunne finde hvem lugten kom fra.
|
|
|
Post by Reh on Apr 27, 2009 12:33:22 GMT -5
Lugten kom tydeligvis fra Reh's mishandlede vinge. Dødsengles blod duftede lokkende, samtidigt også lettere ubehageligt. Det var om at vælge side. Reh stønnede bare lavmælt af smerte, for optaget af selvmedlidenhed og sin vinge til at skænke den nye essens af en anden person. Hun kiggede blot på sin vinge, og prøvede meget forsigtigt at rette op på den, hvilket ikke gik særlig godt. Hun bandede lavmælt, mens hun prøvede at komme i tanke om, hvordan hun skulle få sin vinge healet. Der var ingen anden mulighed end at finde en, der kunne hjælpe hende. Det eneste kære lille problem var, at ingen var i milets omkreds. Hun prøvede at komme på benene, men da vingen hang slapt ned over hendes ryg og skabte ubalance, faldt hun ned igen. Hun følte sig temmelig åndssvag, eftersom hun på gentagende gange faldt og faldt. Åndssvag og ydmyget af sig selv - endnu en gang. Hendes 'onde' vandt altid. Der var ingen diskution. Hun bed sig vredt i læben. Når hun fik kontrol over sin anden personlighed, skulle den ikke eksistere..
|
|
|
Post by ayla on Apr 27, 2009 12:46:16 GMT -5
ayla hoppet ned fra træet og rettet på sit tøj og gik i retning af lugten,den blev kaftiger og kaftiger, hun kom længer end i skoven, ayla stoppet op da hun så en dødengle, det var første gang hun havde mødt sådan en i kvinde form. ayla kigget på hende vinger og så på hende ansigt, hun stod bare helt stille og kigget på hende, ayla var stoppet med at trækket vejret så hun ikke blev friste af hende dyft af blod.
|
|
|
Post by Reh on Apr 27, 2009 12:53:00 GMT -5
Måske var det fordi at Ayla stod så stille, at Reh fik sådan et shock da hun så kvinden foran sig, at hun udstødte en sær lyd, et forkvalt skrig. Fandens smerte. Fjernede alle instinkter! Hvorfor havde hun ikke bemærket kvinden noget før? Hun prøvede at sige et eller andet, men kunne ikke rigtigt komme i gang med at sige noget. Grunden var uklar, måske en blanding af frygt og håb. Men hun lagde snart mærke til kvindens lidt for perfekte ydre, samt en lidt for mælkehvid hud. Derefter landede Reh's udsigt på Ayla's mund. Hvis Reh havde ret, var denne kvinde intet mindre end en smuk, dødbringende vampyr. Men selvfølgelig kunne Reh tvivle. Problemet var bare... Hun kiggede fra Ayla's mund ned til sin blødende, forvredne vinge. Åh gud nej... Reh' var nu grebet af rædsel. lad det ikke ske...
|
|
|
Post by ayla on Apr 27, 2009 13:01:23 GMT -5
ayla så hende forvreden vinge, hun kig rundt hen mod hende hej med dig sagde hun roligt mens hun gik hen til kvinden, Ayla smilet til hende, hun stoppet et stykke fra hende og kigget igen på vinge gør det ondt ? sagde hun lavt og pejet på vinge, ayla satte sig på hug og kigget på kvindes ansigt, hun var flot af hen dødengle sys ayla, men der var nok mange forskellig tyber af dem som der var af mennesker.
|
|
|
Post by Reh on Apr 27, 2009 13:06:44 GMT -5
Panikken mindskedes så snart kvinden sagde noget. Måske var Reh bare ved at panikke som sædvanligt. Hun slappede lidt mere af, og prøvede at smile til Ayla. Hvor var hun dum. En vampyr ville ikke sådan uden videre spadsere ind i en skov og dræbe den nærmeste. Det var dumt. Kvinden foran hende var selvfølgelig ikke en vampyr, bare en smuk kvinde. Hvor var det typisk at overfortolke, tænkte Reh lidt småsurt, inden hun kort nikkede til Ayla's svar "Det gør det.. Jeg ved ikke helt hvordan det skete..." Sagde hun lavt med sin lidt hæse, bløde stemme. For ærlig talt, så vidste hun overhovedet ikke hvordan det var sket. Måske var hun fløjet ind i et træ som 'den onde', eller måske havde hun flået sin egen vinge. Hun vidste intet med sikkerhed. Hun prøvede blot at smile til kvinden foran hende.
|
|
|
Post by ayla on Apr 27, 2009 13:19:25 GMT -5
ayla nikket kort, ayla kendte godt til det at huske, hun kunne jo heller ikke selv huske en fortid, hun rejste sig igen op og kigget på himlen, og så tilbage til pige mit navn er ayla sagde hun stille og så igen væk fra pige, hun kigget på træene, nogen af dem var ikke sprunget ud og andre havde blomster på, hun smilet for sig selv og kigget igen på pige, ayla kigget så på hende vinge og så blodet løbe en af det, hende sorte vinger med det røde blod, det var farveri og flot, men ayla viste godt den røde farve var lækker og ville sikker smage godt, men det var derfor hun ikke træk vejret så hun ikke blev fristet
|
|
|
Post by Reh on Apr 27, 2009 13:27:29 GMT -5
Men Reh bemærkede knapt nok at kvinden Ayla ikke bevægede overkroppen som man normalt ville gøre, når man trak vejret. Hun var travlt beskæftiget af smerten, håbet og nysgerrigheden. "Hvilket flot navn. Mit er Reh.." Hun trak lidt på skuldrende - eller prøvede. Smerten var ret stor.. Rehs navn havde ingen rigtig mening, udover at det var sammensatte bogstaver. Hun undrede sig stadigt over hvorfor det var. Hun lagde forsigtigt hånden på sin skulder og det hjalp lidt på smerterne. Blod landede på jorden under hende, på noget af det grønne græs og sidste års efterårsblade. Egentlig var det ganske smukt, men hun var dog ikke særlig vild med tanken om at miste for meget blod. Det ville gøre hendes vinger dårlige, og muligvis ubrulige i en god tid. Ikke noget hun synderligt kunne lide særlig meget. "Jeg ved heller ikke helt hvordan jeg er endt her i skoven.." Denne gang smilede hun rent faktisk rigtigt. Hendes smil blev ikke forværret af smerten.
|
|
|
Post by ayla on Apr 27, 2009 13:41:38 GMT -5
ayla smilet da Reh nævnet hende navn var flot, hun så ned i jorden og så en lidt stor blodpøl under hende vinge. ayla så lidt chokket hende hende da hun sagde at hun ikke viste hvordan hun var endt i skoven, hun stod lidt og tænket på hvordan hun skulle være kommet her, hun kunne ikke være fjølet med din vinge, med mindre hun var fjølet ind i et træ. ayla så på Reh igen noget jeg kan hjælpe med sagde hun og så spørgen på hende.
|
|
|
Post by Reh on Apr 27, 2009 13:48:22 GMT -5
Reh smilede til Ayla og nikkede helhjertet. Om hun kunne hjælpe? I den grad. Hun ville vældig gerne væk herfra. Hun ville væk fra alle de steder hvor hendes 'onde' havde smadret, ødelagt og dræbt. Væk og meget hurtigt. Hun så omkring sig, over på de smadrede træer, som hun var skyld i, og dernæst ned på sine fødder "Hvis jeg kunne komme hen til byen,..." Smilede hun genert, og kiggede stadigt ned på sin fod. Hun mærkede igen smerten i skuldren og skar ansigt på grund af den forfærdelige, væmmelige følese der gav hende kramper langs skulderen og ud i vingen. Hun fulgte Ayla's blik rundt omkring, og det lettere forvirrede udtryk da hun selv nævnte at hun ikke vidste hvorfor hun var her. Men hun var lige så forvirret som Ayla, så hun kunne ikke rigtigt klargøre noget. Og hun havde i hvert fald ikke lyst til at fortælle om hendes skitzofreni og hendes 'onde'
|
|
|
Post by ayla on Apr 27, 2009 14:01:36 GMT -5
ayla smilet og gik helt hen til reh og bøjet sig ned og løftede hen let op som hun ikke vejret noget gør det noget jeg bære dig ? sprugt hun rolig reh men det var lidt forsindt at spøger hun havde jo løftede hende op og var begyndt stille at gå mod byen, ayla havde glemt at hende hud var klodt så hun kigget roligt på hende fryser du sagde hun lavt mens hun hun kigget i retning af byen.
|
|
|
Post by Reh on Apr 27, 2009 14:22:44 GMT -5
"Uh..!" Pludseligt befandt hun sig i armene på Ayla. Reh var ekstremt overrasket over Ayla's styrke... og kulde? Hun bed sig selv i kinden. Der var kun en race der var kold, og det var og blev vampyrer. Dog virkede Ayla så.. omsorgsfuld. Hvis kvinden, der bar hende, var en vampyr, måtte hun have et godt hjerte. Hun smilede forsigtigt og rystede svagt på hovedet. "Nej, jeg fryser ikke så meget... " Hun var på en måde meget glad for at have mødt denne Ayla. Uden hende, var Reh aldrig kommet nogen steder.
|
|
|
Post by ayla on Apr 27, 2009 14:36:10 GMT -5
ayla smilet og gik stadig roligt mod byen, hun begyndt at sætte tempoet op og løb hurtiger end et menneske, hun mærket vinde i sit hår og glemte næsten hun bar reh. ayla stoppet op da de var kommet ud af skoven, og kigget på reh og smilet hun gik rolige med byen.
(( sorry den er lidt kort ))
|
|
|
Post by Reh on Apr 27, 2009 14:42:58 GMT -5
"Whoaaaa!!" Pludseligt gik alting stærkt! Og da vingerne var i læ for vindstødet, lå Reh behageligt i Ayla's favn, mens de med ufattelig hast styrtede mod byen. Det var en rent ud sagt fantastisk oplevelse for Reh, som samtidigt også var ekstremt skræmt. Dog lærte hun meget kort efter de var startet på turen, at nyde det. Det var befriende. Og før hun vidste af det, var de nærmest ved byen. Hun spærrede øjnene op, og tog sig i at måbe "Wow... Hvordan gjorde du det...?!" Mumlede hun hæst
|
|